Streszczenie artykułu:

Zagęszczanie gruntów niespoistych to kluczowy proces w budownictwie drogowym, mający na celu zwiększenie nośności i zmniejszenie odkształcalności gruntów. Proces ten polega na zmniejszeniu porowatości gruntu przez lepsze rozmieszczenie ziaren, co zwiększa jego gęstość objętościową.

Kluczowe punkty:

1. Zagęszczalność gruntów:
- Określana na podstawie krzywej przesiewu i wskaźnika jednorodności uziarnienia (Cu).
- Grunty o Cu ≥ 5 są dobrze zagęszczalne; średnia zagęszczalność to Cu = 3–5; trudna zagęszczalność to Cu < 3.
- Wilgotność optymalna (wopt), określana w badaniu Proctora, jest kluczowa dla efektywnego zagęszczania.

2. Kontrola zagęszczenia:
- Wskaźnik zagęszczenia (Is) używany do oceny jakości robót ziemnych i warstw konstrukcyjnych, obliczany jako stosunek gęstości objętościowej gruntu (ρd) do maksymalnej gęstości (ρds).
- Wartości Is zazwyczaj mieszczą się w przedziale 0,95–1,03.
- Badania terenowe przeprowadzane są za pomocą objętościomierzy (np. wodnych, piaskowych) lub metod pośrednich, takich jak moduł dynamiczny (Evd) czy sondowanie dynamiczne.

3. Sondowanie dynamiczne:
- Służy do oceny stanu zagęszczenia gruntów w stanie naturalnym.
- Stopień zagęszczenia (ID) jest wyznaczany na podstawie wskaźnika porowatości i liczby udarów potrzebnych do pogrążenia sondy.
- Wyniki badań sondą wymagają ostrożnej interpretacji, zwłaszcza w przypadku wierzchnich warstw gruntu.